2008

Vuurwerk en mensen die, zoals ieder jaar, weer grote problemen hebben met klokkijken. Van de ietwat onhandige poging van mijn overbuurvrouw om rond vier uur ’s middags wat siervuurwerk op haar balkon af te steken tot het mitrailleurnest wat een half uur later op mijn stoep tot ontploffing wordt gebracht en ieder leven, van rechtopstaand en intelligent tot zwemmend en eencellig, van de stoep afveegt. Het kan zijn dat een groot deel van de mensen er hier in de buurt naast hun eigen specifieke gewoontes ook eigen particuliere tijdzones op na houdt. Het zou een verklaring kunnen zijn voor het onophoudelijke geknal vanaf vijf uur ´s middags op oudejaarsdag. Er zijn pogingen de oerknal te reconstrueren en salvo’s die voor geweervuur kunnen doorgaan (dat misschien ook zijn maar dat lees ik dan wel in de krant). Het zijn de laatste uurtjes van 2007. We schuiven weer een jaartje op richting het einde van het eerste decennium van de 21e eeuw.

 

Als een wezen van de nacht. Een vampier die zich voedt met conversaties over poëzie, liedjes over de liefde en vooruitzichten op het volgende rondje. Van het daglicht krijgt hij weinig mee deze dagen. ´s Nachts, als in de karaokebar de band aftikt om in te zetten duurt het precies twee nummers voor de handen omhoog gaan op Bloed, zweet en tranen. Hij verbaast zichzelf over het feit dat een liedje van André Hazes dat met hem doet. Daar helpen normaal nog geen vijf kratten bier aan. Hij danst een rondje, struikelt bijna over een bierflesje en geeft de Tante Leen van dienst een compliment voor haar mooie stem. Hij weet nu wat een pikketanesie is. De kade is stil als hij, nabij sluitingstijd, het café uit komt. De avond erop brengt hij met twaalf van zijn vrienden en vriendinnen door op de Winterparade in de Westergasfabriek. Het laatste feestje van 2007, het eerste feestje van 2008. Hij hoort een verhaal over engelen die bestaan als je er maar in gelooft en een stem op een koptelefoon die hem vertelt over al die mensen hier in de zaal die hij niet kent. Onbekenden. Voorbijgangers. Potential lovers, new worlds to discover. Stembanden, bevolkt door meer dan één poliep en het geluid waar je een bord mee af kunt wassen, vertolken liedjes van Fats Domino. Hij danst op de maten van Balkan-disco en wenst dat hij een groupie van Ellen ten Damme is. De dag na de avond ervoor is hij zoek naar de goede volgorde van gebeurtenissen en na een zoektocht onder het bed, naast het bureau en in de keukenla vindt hij allebei zijn hersenhelften terug. Hij leert langzaam weer tot vijf tellen. Het is het begin van een nieuw jaar. Met goede voornemens over het afleren van slechte gewoontes. Over het leven dat geleefd moet worden, recht moet doen aan wat schoonheid is en twee vrienden die samen door een fiets zakken. Over de vrijheid van schrijven en het idee dat het uiteindelijk allemaal ergens goed voor is. Het is 1 januari 2008.