Treinreis

Hij had een bord voor zijn kop. Rotterdam Blaak stond erop.

“Waar zijn we? Is dit Schiedam?  Ik denk dat het Schiedam is. Of Blaak. Het zou Blaak kunnen zijn. Rotjeknor.”

Langzaam verdwijnt het bord uit zicht.

“Ja, nu zie ik het. We zijn in Rotterdam.  De grote stad.”

“Ken je deze app? Kijk hier kan ik zien hoeveel ik gefietst heb. En wat Koen, Nol en Jan gefietst hebben.”

“Nol, hij was er niet bij vandaag. De boef. Hij was wel ingelogd.” 

“Toen Koen op het Baarns College lesgaf … ”

“Waar ligt dat?”

“Ja, Baarn natuurlijk.”

“Echt waar?”

Mensen waarvan je binnen een half uur de complete vrienden- en kennissenkring bij naam kent. Via een gesprek waarin ze je, als bijkomende schade van het feit dat ze naast je gaan zitten, deelgenoot maken van hun onvermogen tot een gedachtenuitwisseling met een minimum aan soortelijk gewicht te komen. Luisteren naar mensen die graag naar zichzelf luisteren. Het genoegen is minder dan onverdeeld.

“Goed interview met Dijsselbloem gisteren.”

“Ach politici. Die kletsen allemaal als een kip zonder kop.”

Nog vijf minuten. Dan moet ik eruit. Overstappen.