Gertjan’s feestje

Gisteravond vierde Gertjan Veenhof het feit dat ie afgestudeerd is. Dat werd eens tijd. En om nu te voorkomen dat de mensen zich dat feestje achteraf alleen maar zouden herinneren door een katerig hoofd de volgende dag, had Gertjan niet alleen de (alcoholische) consumpties gefaciliteerd maar ook aan de geestelijke rijkdom van de bezoekers van zijn feestje gedacht. Als eerste op de catwalk van de Overtoom 301, de oude filmacademie, ex-kraakpand, huidig podium voor verschillende vormen van performance, verscheen de Boogie Tree. Fris van de lever (op dat tijdstip nog wel) en met wangetjes als schuursponsjes speelde men een gedegen set “on the road” Americana. Muziek met de blik op de horizon en de auto op cruise-control, waarbij men aan het eind van de set het gaspedaal indrukte en afsloot op de handbediening.

 

Daarna trad het Amstel Saxofoonkwartet op met een stuk van Alexander Glazunov. Toch wel spannend hoe het publiek hier op zou reageren, maar dat ging goed. Daar was de muziek en de uitvoering te goed voor. Bovendien had het stuk, ook voor de mensen die niet kende (dat was dus iedereen behalve het kwartet saxofonisten in het midden van de zaal), genoeg aanknopingspunten in melodie en harmonie om bij eerste kennismaking niet gelijk de luiken dicht te gooien. En het grote voordeel van het saxofoonkwartet live is nog altijd dat het een stuk dynamischer en beter klinkt dan op CD. Zelf moet ik muziek, naast horen, ook op een of andere manier kunnen voelen. Zie dat maar als een soort massage van de innerlijke mens. Wel een voorrecht trouwens om zulke begaafde muzikanten van twee meter afstand te kunnen aanschouwen.

 

En toen kwam wat mij betreft het spannendste stuk van de avond. De zus van Gertjan (Tineke) doet aan moderne dans en Ronald, Dick en Ties doen wat aan muziek. Het uitgangspunt was improvisatie en het resultaat was een choreografie op een klankbeeld wat de indruk wekte dat hier gedanst en gemusiceerd  werd op basis van voor de toeschouwer (immer dom op dit punt) volsterkt onduidelijke afspraken. Die afspraken bleken ook voor de uitvoerders onduidelijk, want die bleken er niet te zijn. Toch knap, want het resultaat was beheerst en daardoor spannend. Voor je het weet kom je in een zwakzinnige sketch met Gilles-de-la-Tourette muziek terecht.

 

De tangodemonstratie die daarop volgde was trouwens ook fantastisch. Goede muziek ook. De dans is als een dialoog, mooi om te zien, spannend om te volgen. Sandra en Gertjan volgen sinds kort lessen. Die kunnen dus mooi een demonstratie geven op het volgende feestje. Zelf hebben we de avond uitgedanst of uitbewogen zo je wilt, op niet nader ingestudeerde bewegingen en volgens niet-gedefinieerde conventies. Zie daarvoor ook bijgaande foto’s. Het was een mooie vrijdagavond, daar aan de Overtoom.